Ziek van of juist ziek door ?

In eerste instantie was ik de week voor de marathon verkouden geworden en had ik last van mijn keel gekregen. Niets bijzonders zou je verder zeggen maar lopen met een volle neus is toch wel lastig. Alhoewel de 5 km in Leeuwarden anders deed vermoeden. Want met een tijd van 20 minuut en een paar seconden kon ik meer dan tevreden zijn op de 5 km.

In het Olympisch stadion waar we starten stond ik in het startvak met de minste zon....In het uiterste hoekje kon ik nog wat zon meepakken maar dat hadden meer lopers gezien dus rechtsachterin het startvak was het een drukte van jewelste. Al met al werd om 10:30 uur het startschot gelost. Langzaam maar zeker begaven we ons richting de start. Alles vlak voor de start nog even gecheckt. Horloge OKE....veters vast...OKE...voldoende drinken op de man....OKE.

De loop kon beginnen.........

Direct onder de startboog door kon ik redelijk snel op het door mij gewenste tempo komen. Te weten 10.7 km per uur wat een eindtijd van 3:55 betekend.

Al na 5 km kwam ik er achter dat het schema wat ik voor ogen had prima ging. Met gemak kon ik dit tempo vasthouden. Gevoelsmatig liep ik zelfs met de handrem erop. Met een 27:54 doorkomst op 5 Km was ik dus dik tevreden. Door het Vondelpark is het overigens prachtig lopen hoor. Vele mensen die langs het parcours stonden klapten en juichten al de helden die zich aan het marathongevaar waagden toe. Op naar de 2e 5 Km het vondelpark weer uit richting het Olympisch stadion om de 2e grote ronde richting en langs de Amstel aan te doen. Na 10 km kwam ik door in een tijd van 55:47 hetgeen een 5 Km tijd betekend van 27:52. Hoe vlak kan een mens lopen???? Euforie maakte zich al van me meester want het gemak waarop ik liep was bijzonder te noemen. Op naar het eerste gedeelte van de Amstel en het 15 km punt. Zo lopend langs de Amstel realiseer je je toch dat er ook in de Randstad best wel een stuk natuur te vinden is. Prachtige vergezichten waren er te zien. Met als klapstuk de wedstrijdlopers aan de andere kant van de Amstel voorbij te zien lopen. Wat een mooi gezicht is dat toch, het gemak en souplesse waarmee deze heren (en dames) zich voortbewegen is prachtig. Het lijkt zo af en toe wel kunst.

Doorkomst 15 km punt ging in een tijd van 1:23:21 Wat een 5 Km tijd betekende van 27:34. Iets versneld dus maar desalniettemin keurig op schema. Rustig verder langs de Amstel richting Oudekerk aan de Amstel en met een grote boog weer terug richting Amsterdam. Op naar het 20 km punt waar ik doorkom in een tijd van 1:51 25. De 5 km tijd is hier 28:04. Bewust was ik wat langzamer gaan lopen want de derde 5 km ging toch wel wat te snel.

Op het halve marathon punt kwam ik door in een tijd van 1:57:40. Nog steeds zat ik prima op schema. Nog steeds kon ik genieten van al het mooie wat de Amstel ons te bieden heeft.

Op het 25 km punt kwam ik erachter dat het lichaam zo nu en dan wat protesteerde met name de maag begon vervelende te doen. Af en toe even een flinke scheet loste het probleem tijdelijk op. Na 25 km kwam ik door in 2:20:11, een 5 km tijd van 28:43 dus. Begon zich daar nu toch een klein verval in te treden? Naast het feit dat ik wat maagproblemen kreeg begon ik het ook koud te krijgen. Wat ik ook deed warm worden deed ik niet meer. Vreemd gezien de arbeid die ik leverde. Nog vreemder was het omdat de wind (die niet al te sterk was) op dit stuk van de Amstel vrolijk in de rug blies. Een en ander dwong mij tot een sanitaire stop. Gelukkig stonden naast het parcours diverse urinoirs en Dixy's. Na het hervatten van mijn race kon ik niet meer het gewenste tempo vinden en ook kreeg ik het niet meer warm. Af en toe wandelen was het enige wat ik nog kon doen om zo nu en dan weer een tempo te pakken. Na 30 km kwam ik derhalve door in 2:56:40, een 5 km tijd van 36:29 en een verval van meer dan 6 minuten. Dus meer dan 1 minuut per kilometer. De laatste 12 kilometers staan voor de boeg en voeren ons door de Indische buurt van Amsterdam. Ik probeerde me uit alle macht te herpakken maar dit wilde niet lukken. De volgende 5 km ging dan ook in een tijd van 35:45 wat een totaaltijd van 3:32:25 inhield. Op dat moment wist ik eigenlijk al dat een tijd van binnen de 4 uur niet meer haalbaar was. Zeker niet met de snelheden die ik op dat moment haalde. De laatste 7 kilometer voerde ons wederom door het Vondelpark. En was eigenlijk nagenoeg weer een stuk van de eerste ronde die we liepen. De laatste 5 km werd afgelegd in een tijd van 33:37. Hoopgevend want ik had mezelf weer een beetje herpakt. Om na 42 kilometer en 198 meter de finishlijn in het Olympisch stadion te passeren in een Netto eindtijd van 4:22:46. Niet de gewenste tijd. Ook niet de tijd warvoor ik had getraind. Maar wel met een dikverdiende medaille om de nek. Nadat ik de finishlijn was gepasseerd, ben ik naar de kleedkamers gesneld en heb mezelf onder de douche gesleept. Al onder de douche begon de maag te protesteren. De bananen, sinaasappel en AA-drink kwamen er allemaal uit. Omdat het lichaam weer moet herstellen is het nodig om deze te voorzien van de nodige voeding. Maar hieraan gaf de maag geen gehoor. Alles wat ik ook maar enigerlei naar binnen probeerde te werken werd er Linéa recta weer uitgegooid. De maag was het er niet mee eens. Onder weg naar de trein, moest er ook nog even gezeten worden op een muurtje omdat ik licht in het hoofd werd. Gelukkig kon ik meerijden met Durk Polet, die overigens een PR heeft gelopen in een tijd van 3:28, zodat ik me over rijden geen zorgen hoefde te maken. Maar ook onderweg in de auto was het raak. Overgeven en nog eens overgeven. Thuisgekomen, op de bank geplofd. Slaapzak om en niet warm kunnen worden. Na een half uur ben ik maar even in een stomend heet bad gekropen. Langzaam voelde ik me beter worden. Dus waagde ik me aan een bakje thee. Helaas ook deze werd resoluut door de maag geweigerd. Het is inmiddels dinsdag en ik heb sinds gisteravond weer wat eten binnen kunnen houden. Dus ik begin were een beetje op te knappen.Maar ik ben er nog niet. Ik ben dus flink ziek geworden van de marathon. Of omdat ik al ziek was is de marathon niet gegaan zoals ik gehoopt had. Het een sluit het nader niet uit denk ik.

In ieder geval heb ik er weer een enorme ervaring bij. En weer een marathon achter mijn naam staan. En ooit, ja ooit zal het me lukken een ,marathon binnen de 4 uur te lopen.

Groet Thony