Marathon, gelopen !!!!!!!

Ja echt waar.....Ik heb dit afgelopen weekend totaal een marathon gelopen. Heerlijk was het. Zaterdag had ik dus ruim 16 km gelopen in een duurloopinterval en gisteren heb ik een heerlijke duurloop gedaan van bijna 27 km. Ik heb gewoon de stoute hardloopschoenen aangedaan en ben op pad gegaan. Het was eerst nog even afwachten of ik wel ging hardlopen want Laura wilde graag naar haar ouders in Dokkum alleen kregen die al visite dus had ik de vrijheid om zelf te gaan trainen. Ik had me voorgenomen om eens te gaan proberen of ik circa 2 1/2 uur zou kunnen hardlopen. Ik had er niet specifiek voor getraind maar het was prachtig weer. Het zonnetje, weliswaar wel wat waterig, stond te schitteren aan de mooie blauwe hemel. Geen weer om de hele dag binnen te zitten dus hoppa naar buiten. Rustig heb ik me voorbereid, mijn drinken klaargemaakt voor onderweg. Een banaantje in een zakje en wat vloeibaar voedsel (Squeezy) voor onderweg. Niks geen stress, niks geen wedstrijdspanning, gewoon lekker relaxed.

Om kwart voor twee zet ik de eerste stappen van mijn duurloopavontuur voor 2 1/2 uur. Ik had vantevoren al in mijn hoofd waar ik langs zou lopen. Dus via de Hillemaweg, Geastmabourren op naar Tytsjerk. Dan bij de E10 de weg oversteken om via de R. van Nautaweg Giekerk binnen te hobbelen. Op dat punt hebben we dan al ruim 10 kilometer gehad. Nog steeds voelt het lekker aan. Ik heb mijn tempo uiteraard wel aangepast aan mijn ongetraindheid op deze lange afstand. Maar op het uur kijk ik op mijn klokje en zie dat ik 10,68 km heb afgelegd. Met andere woorden mijn tempo ligt op 10,7 km per uur en het voelt heerlijk ik heb het gevoel of ik dit nog heel lang vol kan houden. Bij Giekerk steek ik de N361 over om via de Nieuwe Straatweg richting Molendend te lopen. Ik ren langs Muneîn om mijn weg voor te zetten richting Hurdegaryp. Dan gaat de weg via de Halligenweg naar de Ottemaweg. En het is vreemd maar op de Ottemaweg waait het altijd. En niet allen dat het daar altijd waait dat is nog niet eens het ergste. Je hebt er altijd de wind tegen. Zo ben ik hier ook in mijn marathon voorbereiding langs gelopen en toen stond er hier een enorme storm. Ik werd destijds bijna van de weg geblazen. Zo erg was het vandaag niet maar het waaide wel weer aardig. Kijkend op mijn klokje heb ik gemeten dat je hier dan dus zeker 4 kilometer tegen de wind op moet beuken. En dat terwijl je al ruim 16 kilometer in de benen hebt. Dat voelt best heftig aan. Als je vervolgens Hurdegaryp binnenkomt, is het weer gedaan met de harde wind. Ik heb inmiddels al 2 uur gelopen en mijn klokje geeft aan 21,49 kilometer. Dat is dus nog steeds een gemiddelde van zo rond de 10,5. Prima tempo dus. Ik denk dat de 6 kilometer wind tegen het gemiddelde wel wat omlaag gebracht heeft maar dat geeft niet want de inzet was zo rond de 10,2 per uur te blijven. Dat slaagt dus wonderwel. En dat zonder noemenswaardige training. Nadat ik door Hurdegaryp gelopen ben om via de Zomerweg weer naar Burgum te snellen begin ik de benen nu toch wel enigszins te voelen. Logisch want het lichaam is niet gewend aan deze afstand. 21,1 km was het verst de afgelopen maanden. Toch viel het mij niet tegen. De benen mogen best even zwaar aanvoelen, wat ze dus ook deden, het was alleen niet te merken aan het tempo want dat bleef onverminderd op het mooie 10,5/10,7 niveau. Als ik vervolgens onze straat binnenkom en mijn stopwatch indruk en daarmee mijn training beeindig zie ik dat ik bijna 27 kilometer heb afgelegd in een tijd van 2:31:25. Dit komt neer op een gemiddelde van 10,7 km/u. Als ik die doorreken naar een 30 km (bijvoorbeeld die van Schoorl). Kom ik op een eindtijd op de 30 Km van 2 uur 48. Wat natuurlijk fantastisch is. Want dat is de tijd die ik graag had gelopen vorig jaar in Schoorl. Daar liep ik 2:54:55. Het zit er dus wel in als ik maar rustig blijf en mijn rustige tempo blijf lopen. En daar zit hem nu net de crux. Ik laat me altijd opjagen bij de start van een loop. Ik neem me voor de volgende keer dat ik loop gewoon lekker mijn eigen dingetje te gaan doen. Misschien kan ik me nog wel opgeven voor Schoorl ????? Eens op de website kijken. Maar om nog even terug te komen op de titel van deze blog. Opgeteld heb ik zaterdag en zondag royaal een marathon gelopen dus. Beide trainingen zijn samen goed voor ruim 43 kilometer. Het gaat lekker dus.

Duurloop met een missie

Gistermiddag weer een training gedaan. 3 x 5 kilometer met tussen de sessie 5 minuten wandel/dribbel pauze. De missie was om elke 5 kilometer sneller te lopen. Wat train je daar nu mee zul je jezelf afvragen. Welnu je leert om onder vermoeidheid toch nog meer uit jezelf te persen. in dit geval een hoger tempo dus. Daarnaast ben je uiteraard ook je duurvermogen aan het trainen. Met mijn nieuwe Garmin kun je natuurlijk prima je virtuele loopmaat de opdracht geven een bepaald tempo te lopen. De stok achter de welbekende deur helpt je dus dan door moeilijke omstandigheden heen. De eerste 5 km had ik mijn Garminrunner ingesteld op 10,5 Km per uur. Daarna heb ik mijn virtuele loopmaat opdracht gegeven om elke volgende 5 Km 0,5 km per uur harder te gaan lopen. Mijn missie is dan dus om mijn virtuele loopmaat voor te blijven. De5 minuten pauze gebruik ik om wat te drinken en om me voor te bereiden op de volgende 'snellere' 5 km. In het volgende youtube filmpje zie je hoe de virtuele loopmaat werkt.







De route die ik had uitgestippeld ging via de N356 (oftewel de Van Harinxmaweg) via Summarerheid op naar Garyp. Bij Garyp steek ik de Eastereinwei (hoofdweg van Sumar naar De Waldwei via Garyp) over om daar een prachtig stuk natuur binnen te rennen. Ik zit dan al op het laatste stuk van mijn route zo'n beetje 2/3 in mijn 2e 5 kilometer en het begin van mijn 3e en laatste 5 kilometer. Zodra je dan het natuurgebied inloopt zie overal rondom je de prachtige 'greiden'. Vogels zweven boven de weilanden op zoek naar wat voedsel. Links van me schrikt een grote meeuw op van een plotselinge hardloper die voorbij snelt. Met een schelle "skriesssss" zoekt hij (of zij) het luchtruim om met een paar ferme slagen zijn indrukwekkende lijf omhoog te hijsen. Rechts staat een reiger bewegingsloos in de sloot op zoek naar een lekker hapje. Het lopen in de natuur geeft me een soort roes van concentratie en vermoeidheid. Maar het blijft wel goed opletten waar je je voeten neer zet. Want op deze eenzame verlaten weggetjes die de Eendrachtswei en de Stinswei zijn komen toch regelmatig boeren met hun tractoren die hun land moeten bewerken. Onder die grote banden zitten dan, zeker met de vreselijke regen van de afgelopen dagen, enorme plakkaten modder en drek. Als de boer dan zijn tractor in beweging zet om bij zijn vrouw een lekkere dampende kop koffie te halen spatten deze omhoog om vervolgens met een kwak op het wegdek te blijven plakken. Nadat dan de wind zijn werk gedaan heeft en de plakkaten modder opgedroogd zijn, zitten er op de weg dus hinderlijke bulten waar je je enkels aardig op kunt verzwikken. In de laatste 5 Km, op de weg terug, borrelen wat chemische stofjes uit mijn hersenstam omhoog. Ook in andere delen van mijn hersenen doen nu hun werk: het uitdoven van pijnprikkels en het stimuleren van het genotscentrum. Er worden nieuwe herinneringen vastgelegd en stevig verankerd. En in de neocortex vormt zich al het verhaaltje dat ik over deze intervalduurloop ga schrijven en wat ik dus bij dezen opschrijf.

Thuis gekomen wordt ik weer verwelkomd door mijn jongste zoon die me kennelijk al voor huis had zien lopen. Met een welgemeende glimlach en een heerlijke "Hast lekker rûn Heit" is het dan heerlijk thuiskomen.

Na het inlezen van mijn trainingsresultaten zag ik dat ik mijn missie volbracht had.
Op de eerste 5 km had ik een gemiddelde snelheid van 10,7 km/u (inzet was 10,5)
De tweede ging vervolgens in gemiddeld 11,2 km/u (inzet 11)
En de laatste ging in een mooie 12,5 km/u (inzet 11,5)

Een prima training al zeg ik het zelf. Op naar de volgende training, ik denk zelf dat dat een heerlijk rustige duurloop wordt waarin dit keer geen versnellingen of verassingen zitten. Gewoon weer een keer lekker lopen.

Rel in Engeland om kip

Gister las ik in de krant dat er in Engeland een rel was ontstaan omdat een paar soldaten een kip de kop afgebeten hebben. Ik heb er smakelijk om gelachen. Vooral de reacties van de mensen die eronder staan hebben me veelal een glimlach op mijn lippen doen toveren.

In mijn tijd bij het Korps Commando Troepen heb ik dit ook moeten doen. Tsja wat moet je anders. Je bent op oefening alles is je afgenomen. Je moet dus zien te overleven. Dan krijg je op een zeker moment een 'levende' kip in je handen gedrukt. Al 1 week en 3 dagen lang heb je niets gegeten alleen wat de natuur je biedt. En laten we eerlijk zijn in de winter bied de natuur niet zo veel. Dus zo'n kip gaat er wel in. Maar hoe slacht je zo'n beest? Je hebt namelijk geen mes en toch wil je hem heel erg graag opeten want de maag protesteerd al 1 week tegen de leegte die hij herbergt. Nou dan ziten er 3 dingen op.

1. De kip het vrije leven geven (geen optie met enorme honger)
2. Afbijten (zoals bij de engelse soldaten)
3. De kop afrukken.

Dat laatste hebben wij gedaan. Met een korte stevige ruk (die ook een draai bevat) trek je in een klap de kop eraf. Dan de kip even op de kop houden om hem leeg te laten bloeden. Daarna kun je de kip plukken en vervolgens heerlijk klaarmaken. Dus met ons door de natuur gemaakt vuurtje (vuurstenen en wat berkenschors etc.) waren we de kip heerlijk aan het braden. Helaas werden we ontdekt en ging de sergeant met de net gebakken kip aan de haal. Helaas wel de geur in de neus maar niet de kip in de maag.......Verder hongeren dus.

Push It !!!!!!!

Na de training van donderdag van Jaring (deze heb ik lekker hoog ingezet) heb ik 2 dagen rust genomen omdat ik toch best wel flink op het randje getraind had. Dus na 2 dagen rust begint het dan ook weer overal te kriebelen en wil het lichaam en de geest weer rennen. Ik was genoodzaakt om dicht bij huis te blijven omdat ik storingsdienst had dus heb ik maar besloten om het rondje ''t Syl, Ritskeloane, Zomerweg, Kloosterlaan, Kerklaan te gaan lopen.

Omdat ik ook wel eens mezelf tot de limit wil testen heb ik maar besloten een wedstrijdje in een training te combineren. Deze ronde is ongeveer 5 kilometer (4,6 Km volgens mijn Garmin GPS). Ik ga deze ronde 2 keer lopen en de 2e keer wil ik sneller zijn dan de eerste keer. De negatieve split zoals dat zo mooi heet. Nou kun je jezelf het heel gemakkelijk maken door in de 1e helft heel erg rustig te gaan lopen om dan in de 2e ronde het tempo wat te verhogen. Maar dat zou wel al te makkelijk zijn. Hoog inzetten dus en dan kijken of ik het vol kon houden. In de eerste ronde kwam ik al gelijk Meranda en Wendela tegen die deze middag ook uitgekozen hadden om te gaan trainen. De eerste ronde heb ik afgelegd in 23:30 minuten. Dat betekend een gemiddelde snelheid van 11,7 Km/u. De 2e ronde moest dus zeker in een gemiddelde van 12 km/u. Zodra ik de 2e ronde inzet verhoog ik mijn snelheid. De benen voelen al wel vermoeid aan maar het is een kwestie van even doorzetten. Ik heb het gevoel of ik niet vooruit kom maar de wind langs mijn gezicht vertelt me anders. De benen voelen zwaar en de verzuring begint me tegen te werken. Als ik vervolgens mijn ronde afmaak en mijn klokje indruk zie ik dat mijn missie geslaagd is. De 2e ronde is in 21:23 gegaan, dat betekend een gemiddelde snelheid van 12,8 km/u. En dat maakt alle pijntjes die ik onderweg gevoeld heb weer helemaal goed. Al met al zwaar getraind, omdat ik mezelf tot de grens "GEPUSHED" heb. HEERLIJK!!!!!!!!!!!

Egmond Halve Marathon

Nou daar zit ik dan op de bank. uit te rusten van de halve marathon van Egmond. Vanmorgen om 8 uur vertrokken uit Burgum. Dedde van Loopgroep Dokkum kwam me ophalen. Samen zijn we naar Egmond gereden. Om circa 9:30 uur waren we ter plekke. Parkeerplek opgezocht en hup naar de kantine van de voetbalclub Egmondia. Daar hebben we lekker een bak koffie gedronken en wat gegeten. Daarna rustig naar de klaadkamers, waar het lekker rustig was. Omgekleed en nog even een slag door de sporthal waar het lekker druk was. Daarna terug naar de kleedkamer om de putnjes nog even op de i te zetten. Koud was het wel. En er stond ook een stevige wind. Dus het zou editie 2009 weer eens een echte zware Halve van Egmond worden. Ik had mijn Garmin gister nog aan de oplader gehangen maar op een of andere manier liep hij vandaag heel snel leeg. Ik weet nog niet waarom. Accuspanning was bij vertrek nog slechts 35 %. Raar, ik zag wel dat de tijd niet op de stroombesparing sprong. Misschien heb ik wel een verkeerd knopje ingedrukt. Ik hoop dat het klokje het einde van de wedstrijd haalt. Afijn we zien wel. Het is tegenwoordig iets waarover ik me niet meer druk maak. Vroeger kon ik me over dit soort dingen enorm opwinden. Om ongeveer 12:30 zijn we naar de start gelopen. Dedde moest om 12:40 uur starten en ik 10 minuten later. Dusom 12:50 uur klonk mijn startschot. Ik had mijn horloge ingesteld op 1:50 minuten. Dus op 11.49 km/u. Als ik dat vast kon houden was het prima. Ik had voor mezelf een veilige marge ingebouwd van 2 minuten. Dus 1:48 tot 1:52 was voor mij vandaag goed genoeg. En inderdaad aan de boulevard was het KOUD.........brrrrr. Hard wind en volop tegen op het strand. En het water stond hoog dus was er maar een kleine vloedlijn. Dus het was kiezen....Of in de wind lopen of in het mulle zand. Allebei behoorlijk zwaar. Dus dat was smijten met de krachten. En dan bij Bakkum de duinen weer in. Daarna was het in de luwte in de duinen. Alleen is het daar op en neer. Allemaal heuvels en zo ver als je kon kijken was het mensen. Allemaal koppies die op en neer gingen onder het doormalen van de beentjes. Na circa 17 kilometer stond ie weer de man met de hamer, daar kreeg ik het pas echt zwaar. De tol van het strand liet zich nu zien. En ja op het 18,(nog wat) punt hield mijn klokje er mee op. Ik moest het dus verder op gevoel doen. Gewoon doorlopen en we zien wel waar het schip strandt. Nou dat was dus op 1:52:39. En daarmaa was ik dik tevreden. Ik eindig daarmee voorin het deelnemersveld wat maar weer bewijst dat het vandaag echt een zware loop was. Hieronder de statestieken. Nu zien wat het volgende doel wordt.

2 uur duurloop en Schaatsen

Afgelopen maandag heb ik een duurloop gedaan van 2 uur. Ben begonnen om 7 uur omdat de weersvoorspellingen kou beloofden. Dus ik ben vroeg van huis vertrokken 19 uur ben ik van huis vertrokken en om 21 uur kwam ik weer thuis. Bij vertrek gaf de thermometer -2 graden aan. Bij thuiskomst -8 een verschil van 6 graden. En dat kon ik ook merken. Het laatste half uur was zwaar. Vooral de kou kon vat op het lichaam krijgen. Het lichaam kon niet meer warm blijven en dat ging ten koste van de snelheid. Nou ik heb in ieder geval lekker 2 uurtjes een rustige duurloop gedaan.

Woensdag jongstleden vrij genomen. Nico en ik zouden gaan schaatsen. Nou op naar de Ryptsjerksterpolder. De dooi van de vorige dag had zijn sporen nagelaten het ijs op de polder was niet al te best. Na een paar rondjes even geprobeerd op de vaart achter de molen. Hmmm, dat vertrouwden we toch niet helemaal. Dus nog een ronde op de polder en op naar de ringvaart. Onderweg in de auto vertelde Nico mij dat zijn schoonvader mijn andere schaatsen geslepen had. Ze waren wel geslepen zei die maar verkeerd. Bovendien zat er een kleine slag in de schaats. Waar maar weer duidelijk is dat het zaterdag j.l. inderdaad het materiaal de boosdoener was. In ieder geval aangekomen bij de ringvaart de schaatsen were onder gebonden en op het ijs. KRAAAAAAAAKKKKKKK. Dat klonk niet best. Even doorschaatsen, het gekraak en gescheur was neit van de lucht. Ook dit was niet vertrouwd. Voor mij doemde opeens een enorm wak op en als Nico me niet gewaarschuwd had was ik er waarschijnlijk in gereden. Nou maar weer terug (het ijs golfde onder de schaatsen) en op naar de auto om naar huis te gaan om een lekkere bak warme koffie te halen. Schaatsen zou vandaag niets meer worden.

Donderdag even op de website van de KNSB gesneupd en daar zag ik een mooie tocht die vrijdag (vandaag dus) verreden zou worden in het o zo mooie Giethoorn. Dus Nico gebeld en afspraak gemaakt en vrij gevraagd.

Vrijdag (vandaag dus) op naar Giethoorn om daar de Dwarsgracht toertocht te rijden. Er kon gekozen worden tussen 15 of 30 kilometer. We zijn niet bang voor een paar kilometers meer of minder dus de 30 kilometer werd het. Het was om 10 uur al behoorlijk druk en we moesten dus in de file op naar het inschrijfadres. Aangekomen snel ingeschreven, schaatsen onder gebonden en hopla op het ijs om een prachtige tocht te rijden. Wat een schitterende omgeving. De kwaliteit van het ijs was hier en daar uitstekend, hier en daar goed, maar op de meeste plekken aardig bobbelig. Hierdoor werd het wel zwaar. De omgeving en de sfeer maakte het echter ruimschoots goed. Hier even wat sfeerplaatjes.

Al met al heerlijk geschaatst. Nu verder uitrusten om zondag de halve marathon van Egmond te lopen.

NIet mokken lekker Wokken (met Rapido)

Pfffff, even uitbuiken. We zijn met Rapido lekker uit eten geweest naar de WokPalace in Opeinde. Was hartstikke leuk en lekker. Gezellig met de lopers van Rapido, snelle lopers en langzame lopers ook wel kuierders genoemd. We hebben er met zn allen ontzettend van genoten.



Hier volgt een kleine fotoreportage van ons Wokavontuur



Helaas moeten we nu were een jaar wachten op ons volgend etentje....Of we moeten eerder wat inlassen natuurlijk....

1ste schaatstocht van dit jaar (en een 9 darter)

Vandaag was het dan zover de 1ste echte toertocht op de schaats. Op naar Earnewald met Nico en Willem(schoonvader van Nico). Nieuwsjaardag naar mijn ouders geweest en daar een paar schaatsen meegenomen. Het prijskaartje van het slijpen zat er nog aan Fl. 9,= (9 gulden dus). Dus dat was al een tijdje geleden gebeurt. Maar wel geslepen (dacht ik). Op het ijs van Earnewald was het een drukte van belang. Geweldig weer en een mooie sfeer lokten allerlei mensen naar de polder om daar de eerste echte toer kilometers af te leggen. Zo ook wij met z'n drieen. Schaatsen onder binden en hopla onderweg. Maar he wat raar het leek wel of ik niet gleed, ik kon mijn slag niet afmaken waardoor ik iedere keer weer mijn armen moest gebruiken om staande te blijven en mezelf weer op gang te helpen tempo kwam niet boven de 19 km/u. Omdat ik nog nooit op de nieuwe schaatsen gereden had heb ik mijn oude ook meegenomen. Na 2 ronde's was ik het zat. Ik kon Nico en Willem niet bijhouden en dat kwam volgens mij door de schaatsen. Die waren volgens mij behoorlijk bot. Niks geslepen. Waardeloos, ik irriteerde me mateloos aan de schaatsen. Snel terug andere schaatsen weer onder gedaan. En ooohhh wat een verademing deze schaatsen schaatsten zoveel beter. Ik kon het direct merken. Ik gleed weer,ik kon mijn slag weer afmaken en dus weer met de handen op de rug, en hup in de slag. Samen met de Willem gingen we aan. We zetten even lekker aan en hopla, in het ritme gingen we als het sliekjaged, snelheden van rond de 23 km/u (met een piek van 26 km/u)...Supersnel gleden we over het ijs. Nico moest nu afhaken. Gelukkig ik leed zo geen gezichtsverlies want ik had met mijn grote mond beweerd dat ik echt wel schaatsen kon. En ik kon het nu dus echt bewijzen. Schaatsen moeten wel scherp zijn anders wordt het echt werken en is de snelheid ver te zoeken. Zo hebben we nog een paar rondjes gereden. En na wat koek en zopie, hebben we nog een ronde gedaan en zijn we naar huis gegaan. Wat een heerlijke tocht was dit. Morgen mogelijk spierpijn maar dat zien we morgen wel. Earnewald bedankt. Morgen gaan we, als het niet te veel dooit, weer kijken en schaatsen natuurlijk.

Gisteravond zat ik ook nog even naar de PDC te kijken en dit is wat ik zag.....Raymond van Barneveld en een heuze 9-darter....Kippenvel.....Prachtig.....Kijk zelf maar...(mooi sportmoment zo in het nieuwe jaar)

Vanavond eerst wokken met de hardloop- en kuiergroep van Rapido.

En dat is 1..........

En dan zijn we alweer 2009. Allereerst wil ik jullie allemaal een heel fijn, gezond, sportief en vooral blessurevrij 2009 toewensen. Afgelopen nacht weer verschrikkelijk mijn boekje te buiten gegaan. Veel te veel gegeten en gedronken. Hier een kleine opsomming van mijn vreet en zuipfestijn.

Omstreeks 18 uur kwam de visite, Theo en Froukje met de kinderen en de hond. Froukje had heerlijk oliebollen, appelbollen en appelflappen gebakken. En vooral de appelflappen en appelbollen waren voortreffelijk. Dus bij binnenkomst waren deze nog warm. Dus eerst de schaal aangevallen met appelbollen. Een stuk of 5 heb ik verorberd. Zelf hadden we een heerlijke quiche gemaakt een macaronischotel en een lekkere mon-chou taart. Daarnaast ook nog een mooie rundvleessalade. Nou je raad het al de salade, macaronischotel, de mon-chou en de salade vond gretig aftrek. Daarnaast hadden we ook nog een 2 literfles grolsch in huis (zon thuistap). Jammer genoeg moest ik die alleen opdrinken omdat Theo had besloten rustig aan te doen. Om een uur of 9 kwam Jeroen ook nog langs en die had ook nog de nodige oliebollen mee. Dus over de hele avond (ik spreek voor 12en) nog 2 stukken mon-chou taart en een schoteltje of 3 salade en een schoteltje of 2 macaronischotel naar binnen gewerkt. Daarnaast de nodige glazen bier. Al met al heerlijk maar het resulteerde wel in een zat en verzadigd lijf zo rond de klok van 11 uur. Om 12 uur werden we bevrijd door de grote klok en het starten van het afschieten van het vuurwerk. Eerst de fles champagne open maken. Even proosten op het nieuwe jaar en nog een keer proosten op het nieuwe jaar en hup naar buiten om daar iedereen een gelukkige Nieuwjaar te wensen. En uiteraard om vuurwerk af te steken.... Daarna zo rond deklok van 12:30/12:45 snel naar het “feldsje” om daar het jaarlijks terugkerend ritueel van het vreugdevuur met vuurpijltjes te mogen aanschouwen. Dit jaar waren er maar liefst 32.000 vuurpijltjes in het vuur gestoken zodat deze ongecontroleerd in het rond vlogen. Het was weer een prachtig gezicht.
Toen naar huis maar eerst nog even door de buurt zwalken uiteraard. Onderweg naar huis kwamen we Nico en Marianne nog tegen dus uitgenodigd, kom erin ik heb nog bier…..

Nog wat bier achterover gegooid en 2 stukken monchou taart erachteraan. En zo omstreeks 2:15 ging iedereen weer richting huis (Theo en Froukje bleven slapen). Dus luchtbed opgeblazen en nog even hondjes uitlaten en dan huppakee op bed. Om 2:45 lagen we eindelijk. Het was een vermoeide maar verschrikkelijk gezellige avond.

’s Ochtends om een uur of 9 waren we weer op. Een beetje gebroken maar toch. Rustig ontbeten (ik had geen eens een hele erge honger). Paar koppen koffie en de boel even opruimen. Alles van de nacht ervoor stond er nog….

Theo en Froukje gingen zo rond een uur of 2 weer richting Leeuwarden en wij zijn er achteraan gereden om even naar Stiens om daar mijn ouders een gelukkig Nieuwjaar te wensen.

En vanavond was het dan alweer zover. Nog even hardlopen. Dus ik heb me ongekleed en ben om een uur of 8 naar buiten gegaan voor mijn eerste kilometers in 2009. Een heerlijk uurtje heb ik gerend. Even naar Noardburgum en via Quatrebras weer terug. Totaal een kleine 11 km. Duur, iets meer dan een uur. Lekker gelopen ondanks het vele eten en drinken. Straks (is nu 21:30 uur) maar lekker douchen en op tijd op bed. Maar de eerste training en kilometers zitten er al weer op.