Gistermiddag weer een training gedaan. 3 x 5 kilometer met tussen de sessie 5 minuten wandel/dribbel pauze. De missie was om elke 5 kilometer sneller te lopen. Wat train je daar nu mee zul je jezelf afvragen. Welnu je leert om onder vermoeidheid toch nog meer uit jezelf te persen. in dit geval een hoger tempo dus. Daarnaast ben je uiteraard ook je duurvermogen aan het trainen. Met mijn nieuwe Garmin kun je natuurlijk prima je virtuele loopmaat de opdracht geven een bepaald tempo te lopen. De stok achter de welbekende deur helpt je dus dan door moeilijke omstandigheden heen. De eerste 5 km had ik mijn Garminrunner ingesteld op 10,5 Km per uur. Daarna heb ik mijn virtuele loopmaat opdracht gegeven om elke volgende 5 Km 0,5 km per uur harder te gaan lopen. Mijn missie is dan dus om mijn virtuele loopmaat voor te blijven. De5 minuten pauze gebruik ik om wat te drinken en om me voor te bereiden op de volgende 'snellere' 5 km. In het volgende youtube filmpje zie je hoe de virtuele loopmaat werkt.
De route die ik had uitgestippeld ging via de N356 (oftewel de Van Harinxmaweg) via Summarerheid op naar Garyp. Bij Garyp steek ik de Eastereinwei (hoofdweg van Sumar naar De Waldwei via Garyp) over om daar een prachtig stuk natuur binnen te rennen. Ik zit dan al op het laatste stuk van mijn route zo'n beetje 2/3 in mijn 2e 5 kilometer en het begin van mijn 3e en laatste 5 kilometer. Zodra je dan het natuurgebied inloopt zie overal rondom je de prachtige 'greiden'. Vogels zweven boven de weilanden op zoek naar wat voedsel. Links van me schrikt een grote meeuw op van een plotselinge hardloper die voorbij snelt. Met een schelle "skriesssss" zoekt hij (of zij) het luchtruim om met een paar ferme slagen zijn indrukwekkende lijf omhoog te hijsen. Rechts staat een reiger bewegingsloos in de sloot op zoek naar een lekker hapje. Het lopen in de natuur geeft me een soort roes van concentratie en vermoeidheid. Maar het blijft wel goed opletten waar je je voeten neer zet. Want op deze eenzame verlaten weggetjes die de Eendrachtswei en de Stinswei zijn komen toch regelmatig boeren met hun tractoren die hun land moeten bewerken. Onder die grote banden zitten dan, zeker met de vreselijke regen van de afgelopen dagen, enorme plakkaten modder en drek. Als de boer dan zijn tractor in beweging zet om bij zijn vrouw een lekkere dampende kop koffie te halen spatten deze omhoog om vervolgens met een kwak op het wegdek te blijven plakken. Nadat dan de wind zijn werk gedaan heeft en de plakkaten modder opgedroogd zijn, zitten er op de weg dus hinderlijke bulten waar je je enkels aardig op kunt verzwikken. In de laatste 5 Km, op de weg terug, borrelen wat chemische stofjes uit mijn hersenstam omhoog. Ook in andere delen van mijn hersenen doen nu hun werk: het uitdoven van pijnprikkels en het stimuleren van het genotscentrum. Er worden nieuwe herinneringen vastgelegd en stevig verankerd. En in de neocortex vormt zich al het verhaaltje dat ik over deze intervalduurloop ga schrijven en wat ik dus bij dezen opschrijf.
Thuis gekomen wordt ik weer verwelkomd door mijn jongste zoon die me kennelijk al voor huis had zien lopen. Met een welgemeende glimlach en een heerlijke "Hast lekker rûn Heit" is het dan heerlijk thuiskomen.
Na het inlezen van mijn trainingsresultaten zag ik dat ik mijn missie volbracht had.
Op de eerste 5 km had ik een gemiddelde snelheid van 10,7 km/u (inzet was 10,5)
De tweede ging vervolgens in gemiddeld 11,2 km/u (inzet 11)
En de laatste ging in een mooie 12,5 km/u (inzet 11,5)
Een prima training al zeg ik het zelf. Op naar de volgende training, ik denk zelf dat dat een heerlijk rustige duurloop wordt waarin dit keer geen versnellingen of verassingen zitten. Gewoon weer een keer lekker lopen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten