Egmond Halve Marathon

Nou daar zit ik dan op de bank. uit te rusten van de halve marathon van Egmond. Vanmorgen om 8 uur vertrokken uit Burgum. Dedde van Loopgroep Dokkum kwam me ophalen. Samen zijn we naar Egmond gereden. Om circa 9:30 uur waren we ter plekke. Parkeerplek opgezocht en hup naar de kantine van de voetbalclub Egmondia. Daar hebben we lekker een bak koffie gedronken en wat gegeten. Daarna rustig naar de klaadkamers, waar het lekker rustig was. Omgekleed en nog even een slag door de sporthal waar het lekker druk was. Daarna terug naar de kleedkamer om de putnjes nog even op de i te zetten. Koud was het wel. En er stond ook een stevige wind. Dus het zou editie 2009 weer eens een echte zware Halve van Egmond worden. Ik had mijn Garmin gister nog aan de oplader gehangen maar op een of andere manier liep hij vandaag heel snel leeg. Ik weet nog niet waarom. Accuspanning was bij vertrek nog slechts 35 %. Raar, ik zag wel dat de tijd niet op de stroombesparing sprong. Misschien heb ik wel een verkeerd knopje ingedrukt. Ik hoop dat het klokje het einde van de wedstrijd haalt. Afijn we zien wel. Het is tegenwoordig iets waarover ik me niet meer druk maak. Vroeger kon ik me over dit soort dingen enorm opwinden. Om ongeveer 12:30 zijn we naar de start gelopen. Dedde moest om 12:40 uur starten en ik 10 minuten later. Dusom 12:50 uur klonk mijn startschot. Ik had mijn horloge ingesteld op 1:50 minuten. Dus op 11.49 km/u. Als ik dat vast kon houden was het prima. Ik had voor mezelf een veilige marge ingebouwd van 2 minuten. Dus 1:48 tot 1:52 was voor mij vandaag goed genoeg. En inderdaad aan de boulevard was het KOUD.........brrrrr. Hard wind en volop tegen op het strand. En het water stond hoog dus was er maar een kleine vloedlijn. Dus het was kiezen....Of in de wind lopen of in het mulle zand. Allebei behoorlijk zwaar. Dus dat was smijten met de krachten. En dan bij Bakkum de duinen weer in. Daarna was het in de luwte in de duinen. Alleen is het daar op en neer. Allemaal heuvels en zo ver als je kon kijken was het mensen. Allemaal koppies die op en neer gingen onder het doormalen van de beentjes. Na circa 17 kilometer stond ie weer de man met de hamer, daar kreeg ik het pas echt zwaar. De tol van het strand liet zich nu zien. En ja op het 18,(nog wat) punt hield mijn klokje er mee op. Ik moest het dus verder op gevoel doen. Gewoon doorlopen en we zien wel waar het schip strandt. Nou dat was dus op 1:52:39. En daarmaa was ik dik tevreden. Ik eindig daarmee voorin het deelnemersveld wat maar weer bewijst dat het vandaag echt een zware loop was. Hieronder de statestieken. Nu zien wat het volgende doel wordt.