Mis(sie)lukt....

Alle voorbereidingen ten spijt is het vandaag niet gelukt om mijn PR te verbeteren. Eindtijd op de marathon van Rotterdam 4:36:48. Helaas pindakaas. Vandaag was niet mijn dag. Gestart op de Coolsingel onder de klanken van Lee Tower 'You'll never walk alone' En dat zijn momenten dat er dik maar ook echt dik kippenvel over je hele lijf te vinden is. Daarna klinkt er een oorverdovende KNAL die je middenrif doet trillen en die je in je onderbuik voelt na-dreunen. Hup het hele circus zet zich in beweging. Egbert, Martin en ik hadden ergens een hek aan de kant geduwd en konden zodoende vrij vooraan het startvak in. Al na 3 minuten kon het klokje ingedrukt worden en begon de race over 42,2 km. Nog even een paar bemoedigende woorden en hier en daar wat grappen, schouderklopjes en wat dies meer zij. En hup weg waren we. In het pakket wat we gekregen hadden zaten allerlei stickers die we op een polsbandje konden plakken. Op deze stickers stonden gewenste eindtijden. Zo had ik, optimistisch als ik ben, de sticker voor een eindtijd van 4 uur en de sticker voor een eindtijd van 3:45 op het polsbandje geplakt. 3:45 je weet nooit stel het gaat zeer goed....In ieder geval was al snel duidelijk dat 3:45 te hoog gegrepen was en ging ik verder op mijn vooraf gestelde doel 4 uur (net iets eronder eigenlijk). In de eerste 15 kilometer ging dat voorspoedig. Ik liep ietsje boven mijn schema, maar dan hebben we het over enkele secondes. Al met al ging het dus best goed. Echter bij het 17 Km punt stodn iemand op me te wachten. En die iemand droeg een enorme hamer over zijn schouder . En met die hamer kreeg ik op datzelfde punt een enorme klap. Ineens was het over. Snelheid was weg, pijn in de bovenbenen. Elke stap protesteerde het lichaam. Ik kon niets anders doen dan mijn weg te vervolgen in een wandeltempo. Met frisse tegenzin heb ik de marathon voortgezet. Want laten we eerlijk zijn al na 17 Km stuk zitten is wel heel vroeg. Al snel had ik door dat een tijd binnen de 4 uur er niet meer in zat. En dat weet ja dan al na 1 uur 40 minuten. En dat maalt de rest van de marathon wel door je hoofd. Dus verder getoffeld wisselend hardlopend(of wat daar voor door moet gaan) en wandelend. Al met al kwam ik, ondanks dat het anders voelde, nog netjes rond de 3 uur (3 uur 1 minuut en 57 seconden) door op het 30 Km punt. Dus ondeks het vele wandelen nog redelijk op schema van rond de 4 uur. Maar versnellen zat er niet in. Dus ben ik lekker(nou ja lekker???) doorgehobbeld en het (al lage) hardlooptempo kon ik niet meer volhouden. Nou ja de laatste 5 kilometer is het een massa van mensen en helemaal de laatste 2 kilometer dan kom je de Coolsingel weer op en krijg je de rillingen en het kippenvel weer over je hele lijf. Moe, ontdaan en zwaar teleurgesteld ben ik teruggelopen naar de verzamelplek. Daar heb ik even zitten huilen. Al die arbeid, al die trainingen en dan zo'n resultaat. Ach ik heb hem uitgelpoen en das een prestatie op zich toch.